Morgen alweer maandag? Meen je

Hallooo luitjes, 

Hier ben ik weer, hoog en droog, veilig vanuit mijn hotel in Patan. Wie de laatste nieuwsupdates heeft gevolgd kan namelijk een beetje ongerust worden, maar gelukkig betreft het niet het gedeelte waar ik zit, en is er hier niet zo veel aan de hand :) Wel heeft het een paar dagen achter elkaar geregend, maar gisteren en vandaag was het eigenlijk prima weer. Mijn weekend begon dus een beetje regenachtig, maar dat deed niet af aan de gezelligheid ervan. Komt ie:

Vrijdagochtend had ik mijn spullen voor een aantal dagen ingepakt, en stond ik op het punt om naar mijn werk te vertrekken, toen ik nog even wilde wachten tot het iets minder hard zou gaan regenen. Hardik en ik zijn namelijk voor een paar nachtjes in een hotel ondergebracht, dus moesten er wat extra spullen mee. Toen bleek dat de regen echt niet minder werd, heb ik alles in een vuilniszak gedaan en ben ik toch maar op pad gegaan. Toen ik daar aan kwam als een verzopen kat was ik toch wel blij met die halve inboedel; droge kleren. 

Toen om 6 uur bij UXCam het weekend was aangebroken ben ik samen met Bijay naar mijn hotel gegaan om mijn spullen te droppen, waarna we door zijn gereden naar een soort lokale bar/grillroom. Hier heb ik een echt Nepalees drankje geprobeerd: Tongba. Ik heb de Nederlandse vertaling even op moeten zoeken, maar het is gemaakt van gierstkorrels (volgens google translate dan). Dit hebben ze op een bepaalde manier bewerkt, en stoppen ze daarna in een speciale 'beker' waarna je er zelf heet water op giet en eventjes laat staan. Het smaakt een beetje naar chocoladeglühwein. Even wennen in het begin dus, maar uiteindelijk best wel lekker. Je krijgt ook een soort thermoskan op tafel waarmee je m telkens kan bijvullen als het hete water op is. Verder zou een grillroom een grillroom niet zijn als er niet ook iets werd gegrild, dus mochten we in de slager ernaast wat stukken vlees uitkiezen die uiteindelijk op de barbecue terecht kwamen en daarna in een mandje op onze tafel. Een geheel Nepalese Vrijmibo dus. 

Een vriend van Bijay sloot ook aan, en hij had het super goede idee om nog even Thamel in te gaan, en zo geschiedde. Dus in de stromende regen op zoek naar een taxi, die ons uiteindelijk heeft afgezet in Thamel. Hier kwamen we in een bar/club achtig iets waar een heel goede band aan het optreden was. Ze deden allemaal covers van bekende nummers en dat konden ze wel zeg, ze waren echt goed! Midden in een nummer (ben de naam vergeten, sorry) dacht ik ineens: wàt een raar moment voor een drumsolo. Toen ook de hele zaal donker werd ging bij mij een lampje branden (HAHA). Geen stroom. Welkom in Nepal! Waar midden in een concert de stroom uitvalt. Maar dit mocht de pret gelukkig niet drukken, want met droge witte wijn en goed gezelschap naar een concert is bij mij natuurlijk altijd goed. 

Gelukkig was het een beetje op tijd afgelopen, en kon ik mijn bed induiken in het hotel. Zaterdagochtend werd ik zoals jullie van me gewend zijn wakker met een lichtelijke kater. En hoe kan je die het beste verwerken? Juist ja, met een lekkere douche. Er ontbrak alleen één element. Warm water. Dus mijn hoofd maar even snel onder de kraan, en met de Tootle op weg naar Bhaktapur, waar ik Helena trof. Hier hebben we de bus gepakt naar Nagarkot. Omdat Helena aan de late kant was moesten we staan in de bus, 1,5 uur door bergweggetjes met gaten. Nou, wat hadden mijn kater en ik het leuk. Na 10 minuten had ik het niet meer, waarna een paar Nepalese jongens op de achterbank zo aardig waren zichzelf op te stapelen, zodat ik kon gaan zitten en een beetje mijn roes uit kon slapen. Hierna kwamen we aan in Nagarkot, waar we hebben geluncht en toen ongeveer een uur bergop zijn gelopen richting ons hotel. 

Maar het was het zeker waard! Ons hotel lag afgelegen en wat een uitzicht! We hadden heel veel geluk met het weer, dus konden erg ver kijken (helaas geen besneeuwde bergtoppen, maar we deden het ervoor) en buiten zitten op het terras. Hier hebben we met een vriendengroep uit Kathmandu Uno gespeeld, thee gedronken en heerlijk gegeten.

Even chillen dus! En we konden al helemaal chillen, omdat er weinig elektriciteit was en geen service of Wifi. Hierdoor was contact met het thuisfront dus niet mogelijk (sorryyy).

Vanochtend hadden we om 5 uur de wekker gezet, maar van het prachtige uitzicht dat we de avond ervoor hadden was niks meer over. De mist was zo dicht, dat we om 5.05 weer terug in bed lagen en om half 9 een nieuwe poging hebben gestaan om op te staan. We hebben ontbeten en nog wat rondgelopen, waarna we terug zijn gelopen naar het dorpje en daar onze telefoons hebben opgeladen in een café. Hierna hebben we de bus gepakt naar Bhaktapur waar we nog lekker geluncht hebben aan een soort binnentuin. 

Hier heb ik Helena een dikke knuffel gegeven, want we weten niet of we elkaar nog gaan zien, sad :(. Zij is naar haar gastfamilie gegaan met de bus, waarna ik weer ben opgehaald door een heel aardige Tootlechauffeur die mijn veiligheid in ieder geval erg serieus nam. We werden echt door iedereen ingehaald; mama zou blij met m zijn geweest. En ik stiekem ook wel, want zo kon ik langer van het ritje genieten. Hij heeft me veilig afgezet bij het hotel, waar ik languit op bed ben geploft. Ik heb net heerlijk van een Kathi rol kunnen genieten, mijn lievelingseten hier, en nu is het tijd om series te kijken met een Bacotje! (Was de echte Baco maar hier Roos en Ray, dat was nog leuker geweest).

Vanaf morgen begint mijn laatste stageweek alweer! En vandaag over een week is Frank al hier. ZINAN. Dus nog even genieten van mijn laatste daagjes, en dan voorbereiden op de reis! 

xxxxxxxxxx