Aan het werk dan maar

Heyhoi, alweer een verhaal. Ik heb mezelf voorgenomen dat de avonden dat ik vrij ben, of veel te vertellen heb, ik er toch maar even voor ga zitten. Zodat ik zeker weet dat ik het niet vergeet. Een eerste werkdag hoort daar toch een beetje bij he. Dus jullie hebben geluk (of pech, net hoe je het bekijkt). 

UXCam (waar ik stage loop) heeft haar hoofdkantoor in Berlijn, maar veel van de data-analysten en webdesigners zitten hier in Nepal, het thuisland van de CEO. Hij woont zelf in Berlijn, maar komt een paar keer per jaar, samen met anderen van zijn managementteam, naar Nepal. Ik verblijf in het appartement van zijn ouders, waar hij en een mede-oprichter verblijven nu ze in Nepal zijn. Hoewel ik eerst mijn twijfels had over deze huisgenotendynamiek, ben ik er echt ontzettend blij mee. Fijn om mensen om je heen te hebben die wel weten hoe het hier werkt, maar ook gewend zijn aan het leven in Europa. En waar ik af en toe een beetje achteraan kan hobbelen. Perfect dus. 

En vandaag natuurlijk mijn eerste stagedag! Zoals het een echte fanatiekeling in een Start Up betaamt, ben ik vanochtend om iets voor 12 begonnen. Een van mijn huisgenoten vond het niet bepaald een slecht idee als ik uit zou slapen. Nou, dat heb ik gedaan. Ik denk dat ik 5 minuten heb liggen luisteren naar de straathonden die duidelijk aan het vechten waren om vrouwen, eten of de macht over de roedel (net mannen), voordat ik als een blok in slaap viel. En als een blok werd ik ook wakker, wat een hard matras. Dat wordt even wennen de komende weken. Maar een heel groot lichtpunt: de douche is wel warm! Ik heb vooral mezelf ervan proberen te overtuigen dat ik niks verkeerd deed, lag vast aan de douche. 

Ik werd vanochtend opgehaald en ging achter op de motor (zonder helm, sorry pap en mam) naar UXCam. Hier hebben ze toch wel een bijzondere dresscode. Deze lijkt namelijk erg op die in het vertrouwde Helmond; massaal op sokken in sandalen. Ik heb natuurlijk ook weer net de enige sneakers meegenomen die je niet uit en aan kan doen zonder ze los te maken en opnieuw te strikken. In een land waar ze dus overal uit en weer aan moeten. En ik kan niet eens strikken. Ook had mijn lievelingsbroek met gaten echt niet in Nederland hoeven blijven, ik mis m wel.

Het was dus wel even wennen om op mijn slippers te werken, maar verder maakte de sfeer op kantoor veel goed. Ik heb veel documenten e.d. gekregen om te lezen over het bedrijf, hun visie en hun klantenkring en mag verschillende online cursussen doen. Dus deze week staat vooral nog in het teken van ontdekken, leren, en waarschijnlijk veel vragen stellen. En hopelijk s'avonds nog wat leuke dingen gaan doen. Toen we vanavond terugliepen door de wijken, voelde het gek genoeg al best vertrouwd, dus dat is een hele sprong vooruit ten opzichte van gisteren. Ook heb ik me aan nog een Nepalese gewoonte gewaagd: eten met je handen. Morgen mag ik deze skills denk ik meteen in de praktijk gaan brengen, want ze vonden het toch echt een schande dat ik nog nooit Momo(?) had gegeten. Nouuu, dat gaan we maar doen dan! (ohja, en me misschien aanmelden bij de sportschool, misschien).