Weekend vibes (zaterdag)

Hoi lieverds, 

Ben ik weer! Na zo'n week Thailand met Jeline was het toch echt wel even wennen om weer aan het werk te gaan, vooral omdat ik in het begin van de week nog niet zo veel toe doen had. Gelukkig kwam hier in de loop van de week verandering in, en kon ik wat eigen ideeën uit gaan werken. Woensdag werd ik na het avondeten nogal ziek (wie maakt er dan ook pasta in Nepal), dus heb ik donderdag en vrijdag rustig aan gedaan met sporten en eten. Vrijdag zou ik namelijk met Helena uit Frankrijk de stad uit gaan, en dat wilde ik absoluut niet missen. 

Gelukkig voelde ik me vrijdag een stuk beter en kon ik gezond weer op bij iemand achter op de motor stappen op weg naar mijn plaats van bestemming. Ik zou Helena namelijk meeten bij de plek waar we zouden overnachten, maar over de precieze locatie van die plaats van bestemming waren de meningen nogal verdeeld. Zowel bij Helena, als bij mij. De locatie die aan werd gegeven op Google Maps was namelijk niet de locatie; er was niets te zien, en ook geen een bewoner die van ons 'hotel' af wist. Uiteindelijk kon ik met de telefoon van mijn chauffeer de 'accommodatie' bellen, waarna mijn chauffeur wel 15x de weg heeft gevraagd aan locals, om alsnog op de verkeerde bergtop uit te komen. Ook een kunst op zich. Helena was gelukkig ondertussen aangekomen. In ieder geval 1 gast op de plats van bestemming. Na ongeveer 45 minuten in het dorpje kwam er een motor ons tegemoet gereden, en nadat de man een blik op mij wierp (die blonde paardenstaart schijnt hier toch bijzonder te zijn), zag ik de opluchting van zijn gezicht afdruipen. DANI? DANI?? Yesss, that's me. Nou, ik kan je wel vertellen dat mijn Tootle chauffeer minstens zo gelukkig was. Dus, na een overstap van motor kon ik mijn rit vervolgen richting het guest house. Helena en ik wilden graag in de natuur slapen; dat was zeker gelukt. Toen hij zijn motor neerzette dacht ik huh? Nergens een huis te bekennen. Hij leidde me een soort modderpad af, naar een klein huisje, waar Helena daadwerkelijk thee zat te drinken. EINDELIJK GEVONDEN. Toen bleek dat hij helemaal niet wist dat we kwamen; hij had al weken niet meer op booking.com of zijn mail gekeken. Gelukkig waren ze super gastvrij, en stelden ze zo hun huis ter beschikking. Zijn vrouw kookte dal baht voor ons; dit wordt ontzettend veel gegeten in Nepal (en de afgelopen 5 weken dus ook door mij). 

Na het lekkere avondmaal kregen we allebei een kamer toegewezen en ben ik met de achtergrond muziek van een harde regenbui in slaap gevallen. De volgende ochtend was het echter schitterend weer, dus zijn we om 6.30 opgestaan om op tijd te vertrekken naar de toegangspoort van Shivapuri. Hier kregen we een gids toegewezen, waarna we door het nationale park zijn gelopen en bij een klooster kwamen waar alleen vrouwelijke monniken verblijven. 

Vanuit hier zijn we afgedaald naar Tarebhir en konden we genieten van een heel mooi uitzicht. 

Ondanks het seizoen hadden we namelijk ontzettend geluk met het weer, want het weer was fantastisch. Een heerlijk zonnetje tijdens het lopen. 

Na nog eens 2 uur door het dorp kwamen we rond half 2 aan bij de bushalte in Budanilkantha, vanwaar we de bus hebben gepakt naar Thamel. Er moest namelijk nog de nodige inkopen gedaan worden. Maar eerst: Pizza. 

We waren allebei zo gelukkig met deze pizza, en hebben m dan ook helemaal opgegeten. Toen we de laatste hap naar binnen werkte begon het te stortregenen; wat waren wij blij dat we niet meer bovenop die berg stonden. Met een volle maag en voldaan gevoel gingen we dus op jacht naar trekkingspullen voor mij en souvenirs voor de familie van Helena. Na flink wat winkels en het uitproberen van afdingtechnieken is het dan toch gelukt; alles was compleet! In de stromende regen hebben we toen afscheid genomen en konden hebben we beide een motor-uber (Tootle) besteld om naar huis te komen. 

En toen ik achterop zat, moest ik toch aan iets denken. Kennen jullie dat moment in de 1e of 2e klas van de middelbare school, dat je moeder een regenpak voor je koopt voor op de fiets, die je dan in de kast legt omdat dat niet stoer is? Deze periode heeft bij mij best lang aangehouden. Maar, gisteren 10 jaar na dato, toen ik achter op de motor zat, was ik ontzettend blij met flitsende tijdloze blauwe regenjas. Bedankt voor je vooruitziende blik mam! 

Ik kwam dus moe maar voldaan aan in het appartement, waarna ik niet meer de puf had om een blog te schrijven. Mijn excuses. 

Vandaag heb ik ook iets heel leuks gedaan, maar omdat deze blog al zo lang is, volgt dit later (waarschijnlijk morgen). Ik heb wel alvast wat foto's toegevoegd, voor de nieuwsgierigen onder ons.

xxxxxxxx